Nieuws van de andere zwerver

Beste iedereen,

Om jullie het gevoel te geven dat ik niet geblesseerd, en nog steeds in de race ben, plaats ik ook naar even wat. In dit leven van extremen en primaire behoeften past de digitale appendix er maar moeilijk bij. We zijn veranderd in complete zwervers, en worden afwisselend voor helden en idioten uitgemaakt. Door in achtertuinen te kamperen krijg je van de Fransen mee dat ze niet altijd arrogant zijn, en dat ze gekke eetgewoontes hebben. Mijn vrees voor afkickverschijnselen van caffeine bleek te voorbarig: Er gaat geen ochtend voorbij waarop we koffieloos worden uitgezwaaid. Vervolgens breekt er dan een dag aan van extreme depressie en manie tegelijk. Zo wordt je geregeld even in de enkels gebeten door een los lopende waakhond, maar de verliefdheid die ik voor de wereld heb ontwikkeld keert onmiddellijk terug zodra we op 600 meter hoogte een warme zon zien ondergaan. Thuis, in Nederland, schijnt het te sneeuwen hoorde ik. Hier fietsen we langs zonnige stranden en boulevards, palmbomen en ansichtkaarten met blote billen. Maart is nog niet begonnen, maar ik heb structureel de lente in mijn bol. De onbezorgdheid is hier onvermijdelijk, en ook daar ben ik niet bezorgd over.

Onze dagen in Frankrijk zijn geteld, ik spreek jullie weer toe vanuit Italie.

Au revoir!

y