Duncan's blog

Yesterday Yuri and I decided - it's time for us to leave this city. By 15:30 today we'll take the ferry to a city south of Istanbul, Yalova, from where on we decide whether we will leave the visa be and continue our tour till we've seen all of Turkey, or whether we will return to Istanbul later on to pick up our one way ticket to Persia. If there will be a ticket available for us of course. Without getting in to details - if you're planning to get a visa for Iran, prepare for a bit of patience.

Because Yuri and I are stuck in Istanbul waiting for our Iranian visas to come through, I have had some time to update just about all of the pictures up till now. You'll find them on my picasa, located here.

Omwille van enige haastigheid omtrent het 'op tijd' (lees: ingevlogen vriendinnetjes) bereiken van Istanboel hebben Yuri en ik gisteren en vandaag wat gefraudeerd. We zijn eerst heel Montenegro doorgebust, om in de hoofdstad Podgorica op een verlaten bovenverdieping van een woonhuis te slapen, waarna we vanochten op de fiets de grens met Albanie overstaken. Wat ons hier te wachten stond overtrof mijn stoutste verwachtingen:

Because I appear too stupid to adequately deal with the website's picture uploading system, I decided to keep my and Yuri's pictures updated on my personal picasaweb account. Take a look at the following page for the latest pictures, I've managed to update them up to the first series of pictures shot in France. More will follow.

http://picasaweb.google.nl/duncan.huizinga/Eastbound02#

Beste mensen,

Het eerste filmpje van onze reis is zojuist verschenen op de website van Op Pad (ANWB). Ik wil Ruben en Rianne hier ontzettend voor bedanken! Zelf kreeg ik weer een brok in mijn keel, haha. We doen er alles aan om iedere twee weken een filmpje op de site te plaatsen, dus alvast veel kijkplezier.

Bekijk het filmpje op:

http://www.oppad.nl/lezers-onderweg/onderweg-naar-nepal

Groetjes,

Yuri

Vandaag fietsen wij de laatste meters over Franse wegen. We bevinden ons in Eze, een kustplaats tussen Nice en Monaco waar wij wat kaarten bij het postkantoor hebben opgehaald die Jory ons heeft toegestuurd. De ervaringen in Frankrijk waren en zijn opmerkelijk gebleken, ook al heeft het weer en de gezondheid niet altijd meegezeten.

Het was een triest moment om onze metgezel in Bourg-en-Bresse weg te zien fietsen, maar het was voor ons allen de beste optie. Wij trachten om binnen het schema van de 2 maanden Europa te blijven en Jory wordt vrijgemaakt van de twee gejaagde testosteronmachines die vanzelfsprekend het kiezen van momenten van rust er niet gemakkelijker op maken.

In reactie op en in navolging van het voorgaande bericht hier een kreet uit Dijon. Yuri en ik zijn zoals gezegd na de blessure van Jory doorgefietst om onze spieren warm te houden en de toenemende testosteronwaarden een uitlaatklep te geven. In drie dagen tijd hebben wij de tocht van Montmedy naar Dijon gereden, waarbij afgelopen nacht nog wel de meest bizarre daad van (misplaatste) heroiek werd begaan.

Aan iedereen die ons vandaag heeft uitgezwaaid - we waren waanzinnig onder de indruk van jullie aanwezigheid en natuurlijk het gejoel toen we daadwerkelijk de pedalen betraden. Een betere start hadden we niet kunnen wensen!

De dagen worden kouder - er lijkt zelfs sneeuw in de lucht te hangen - en de voorbereidingen om huis en haard achter te laten beginnen al zeer concreet gestalte te krijgen. Alle heisa rondom visa lijkt zich vooral te richten op hoe China binnen te komen - eerdere zorgen over Iran lijkt onterecht. De knoop is doorgehakt om daar waar mogelijk de visa aan de grens of in buurlanden te verkrijgen en we zijn weer een stukje dichter bij onbekommerd vertrekken.